De discussie rondom sensor technologie en vooral de manier hoe we daar mee om kunnen gaan lijkt vooral een zaak van belangen en (aangeprate) angsten zou je soms denken. Ronkende termen, en (peperdure?) gesubsidieerde toekomst visioenen vliegen om je oren. Toch ligt de werkelijkheid van alledag voor ons wat genuanceerder. Heeft het zin om sensoren in je stal te plaatsen?
Feit is dat moderne veehouderijen veel meer automatische systemen kennen dan vroeger
En dat is nog steeds in ontwikkeling. Ook bij de biologische bedrijven speelt dit. Ook een feit zijn de dier concentraties in speciaal daarvoor ontwikkelde stallen en systemen. Deze systemen zijn veelal ontwikkeld vanuit kennis partijen, marktperspectieven en zeker ook door druk vanuit de publieke sector. Diervriendelijk was en is het motto…. Bijvoorbeeld de scharrelkip….Echter dat voorbeeld van de scharrelkip geeft wel heel duidelijk aan hoe vervlochten belangen en systemen zijn. Het een is altijd verbonden met het ander…En de diervriendelijk scharrelkip werd milieubelastend omdat de rondscharrelende kippetjes meer stof maken en buiten zomaar op de grond poepen in plaats van dat het centraal wordt opgevangen in een mestton…Niets aan de hand zou je denken? Toch wel! We leven in een land waar we regels bedenken voor elkaar. Met alle gevolgen van dien. Positief en negatief.
Zo is er ook steeds meer aandacht is gekomen voor de feitelijke uitstoot rondom een veehouderij. Een BWL systeem dat ooit soelaas leek te bieden rondom een uniforme inrichting en vergunningverlening met gebruikmaking van genormeerde uitstoot gegevens is niet hetzelfde als echte stal…. Het papier bleek geduldig en de praktijk ontegenzeggelijk weerbarstig. Daarbij, deze manier van systeem bedrijven gaat volledig voorbij aan het feit dat:
Het is de boer die het verschil maakt
Om verschil te maken gebruikt een moderne boer in toenemende mate informatietechnologie om zijn stal te beheren. Hij vult lijsten in en bespreekt deze met leveranciers. Hij houd zich op de hoogte via speciale kanalen en hij communiceert binnen zijn kringen. Dat is allemaal onmisbaar in een moderne samenleving. Toch is hij daar soms best druk mee. En waar bewaart hij al deze informatie, hoeveel inlogcodes heeft hij in zijn hoofd om op alle leveranciers dashboards te komen. Hoeveel schrijft op de stalkaart, Hoe haalt hij daar informatie uit.
Op de hoogte blijven van ons laatste nieuws? Like dan onze Facebook pagina!
Los van de maatschappelijke discussie heeft de veehouder ook te maken met reële ondernemers vraagstukken daaromheen. Je kunt denken aan bijvoorbeeld ; de uitstoot van fijnstof / stikstof (ammoniak).. Deze stoffen zijn namelijk niet alleen een kwestie van een milieuvergunning en een standaard stalinrichting. De feitelijke concentraties van deze stoffen hebben namelijk ook weerslag op diergezondheid of kunnen signalen zijn voor aankomende problemen. Bovendien zou u zich vanuit ondernemers perspectief de vraag kunnen stellen:
Waarom weet ik niet wat ik nu uitstoot….
Kunnen sensoren mij helpen om mijn bedrijf ZELF beter te maken of wacht ik liever op anderen die mij regels voorschrijven….
Ook stellen afnemers steeds vaker eisen. Denk bijvoorbeeld aan een adequate registratie van de omstandigheden in uw ei-m bewaarplaats (of schrijft u nog steeds liever met een potlood?)
Kortom staat u eigenlijk wel aan het roer van uw bedrijf?
Graag ga ik daarover met u in gesprek.
Met vriendelijke groet,
Iman de Zwarte
Direct inzicht in staldata? Lees hier verder.
